Սկսում եմ ժամերը հաշվել, թե երբ ա ավատրվելու աշխատանքս, բայց 54 րոպե առաջ եմ հասել գրասենյակ, իսկ դա նշանակում ա, որ դեռ շատ ժամեր կան հաշվելու։ Թարգմանություն անելու փոխարեն *-ի հետ եմ խոսում ու լսում իր հերթական մանիակալ էպիոզոդի մասին, ու ինչպես միշտ ինձ անկարող զգում։ Գոնե էսօր պետք ա քնել։ Ուզում եմ ցավազրկող խմել, բայց ասում են հաց կեր նոր։ Հաց ուտելուց մոտիվացիան դառնում ա կետոնալը։ *-ի մազերը խոնավ էին ու անուշ հոտ էր գալիս, երբ գլուխը դրել էր ոտքերիս։ Գոնե էսօր պետք ա քնել։ Մաման ասում ա՝ արի տուն, իսկ ես չգիտեմ` ոնց բացատրեմ իրեն, որ էդ երբեք իմ տունը չի եղել։ Ես չգիտեմ, ոչինչ չգիտեմ։ Լսի, չգիտեմ։
Comments
Post a Comment